کامبوج 

کامبوج، کشوری در سرزمین اصلی هند و چین در جنوب شرقی آسیا. کامبوج عمدتاً سرزمین دشت ها و رودخانه های بزرگ است و در میان مسیرهای تجاری زمینی و رودخانه ای مهمی قرار دارد که چین را به هند و آسیای جنوب شرقی متصل می کند. تأثیر بسیاری از فرهنگ‌های آسیایی، در کنار فرهنگ‌های فرانسه و ایالات متحده، در پایتخت، پنوم پن، یکی از معدود مراکز شهری در این کشور عمدتاً روستایی، قابل مشاهده است.

تمدن کامبوج به مدت 2000 سال تأثیرات هند و چین را جذب کرد و به نوبه خود آنها را به سایر تمدن های آسیای جنوب شرقی منتقل کرد. از پادشاهی هندو-بودایی فونان و چنلا (قرن 1 تا 8) تا عصر کلاسیک دوره انگکور (قرن 9 تا 15)، بر سرزمین هایی که اکنون بخشی از تایلند، ویتنام و لائوس هستند، تسلط داشت. امپراتوری خمر (کامبوج) در قرن دوازدهم به اوج خود رسید، زمانی که با ساخت مجموعه‌های معبد عظیم معروف به انگکور وات و بایون و پایتخت امپراتوری آنگکور تام مشخص شد. با وبلاگ گردشگری تشریفات پرواز همراه باشید.

پس از 400 سال افول، کامبوج به مستعمره فرانسه تبدیل شد و در طول قرن بیستم آشفتگی جنگ، اشغال توسط ژاپنی ها، استقلال پس از جنگ و بی ثباتی سیاسی را تجربه کرد. بین سال‌های 1975 و 1979، کشور توسط حکومت خمرهای سرخ، یک جنبش چریکی کمونیستی روستایی، ویران شد. در طول دوره قدرت خمرهای سرخ، حداقل 1.5 میلیون کامبوجی کشته یا جان خود را از دست دادند، تراژدی عظیمی که کشور هنوز از آن رنج می برد.

کامبوج روند بهبود را تحت رژیم جمهوری خلق کامبوچیا (1979-1989) تحت حمایت ویتنام آغاز کرد و در دهه 1990 خودمختاری سیاسی را دوباره به دست آورد، یک دولت مشروطه را دوباره برقرار کرد و متعاقباً انتخابات آزاد را ایجاد کرد. اقتصاد کامبوج به طور پیوسته بهبود یافته است و به نظر می رسد این کشور با کلمات ضرب المثل کامبوجیایی “از آینده نترس، برای گذشته گریه نکن” زندگی می کند.

کامبوج، حدود یک سوم وسعت فرانسه و تا حدودی بزرگتر از ایالت میسوری ایالات متحده، از غرب و شمال غربی با تایلند، از شمال شرقی با لائوس، از شرق و جنوب شرقی با ویتنام و از جنوب غربی با ویتنام همسایه است. خلیج تایلند. حداکثر وسعت این کشور از شمال به جنوب حدود 280 مایل (450 کیلومتر) و از شرق به غرب 360 مایل (580 کیلومتر) است.

چشم انداز کامبوج با یک دشت آبرفتی مرکزی کم ارتفاع مشخص می شود که توسط ارتفاعات و کوه های کم ارتفاع احاطه شده است و شامل Tonle Sap (دریاچه بزرگ) و قسمت بالایی دلتای رودخانه مکونگ است. از این منطقه مرکزی به سمت خارج امتداد می یابد، دشت های انتقالی، جنگلی نازک و تا ارتفاع حدود 650 فوت (200 متر) بالاتر از سطح دریا.

در شمال، دشت کامبوج در مجاورت یک برجستگی ماسه‌سنگ است که صخره‌ای رو به جنوب را تشکیل می‌دهد که بیش از 200 مایل (320 کیلومتر) از غرب به شرق کشیده شده و به طور ناگهانی از بالای دشت به ارتفاع 600 تا 1800 فوت (180 تا 550 متر) می‌رسد. این برجستگی مرز جنوبی کوه‌های دانگرک (خمری: Dângrêk) را مشخص می‌کند. رودخانه مکونگ که از طریق مناطق شرقی کشور به سمت جنوب جریان دارد.

در شرق مکونگ، دشت‌های انتقالی به تدریج با ارتفاعات شرقی، منطقه‌ای از کوه‌های جنگلی و فلات‌های مرتفع که به لائوس و ویتنام امتداد می‌یابند، ادغام می‌شوند. در جنوب غربی کامبوج، دو بلوک مرتفع متمایز، کوه‌های Krâvanh (Cardamom) و کوه‌های Dâmrei (فیل)، منطقه مرتفع دیگری را تشکیل می‌دهند که بخش زیادی از زمین بین Tonle Sap و خلیج تایلند را پوشش می‌دهد. در این منطقه دورافتاده و عمدتاً خالی از سکنه، کوه Aôral، مرتفع‌ترین قله کامبوج، تا ارتفاع 5949 فوت (1813 متر) بالا می‌رود. منطقه ساحلی جنوبی که در مجاورت خلیج تایلند قرار دارد، یک نوار باریک دشت، جنگلی و کم جمعیت است که از دشت مرکزی توسط ارتفاعات جنوب غربی جدا شده است.

جغرافیا

مساحت کامبوج ۱۸۱٬۰۳۵ کیلومتر مربع است. این کشور از سمت شمال و غرب با تایلند، از سمت شرق و جنوب با ویتنام، و از نواحی شمالی با لائوس هم‌مرز است. کامبوج به خلیج سیام و آبراه‌های ویتنام دسترسی دارد.

از سوی جنوب، کامبوج در کرانه خلیج تایلند دارای یک خط ساحلی حدود ۴۴۱ کیلومتری است. به‌جز در جنوب شرقی، همه مرزهای کامبوج را مناطق کوهستانی کم‌ارتفاع تشکیل می‌دهند. در میانه این مرزها دشت بزرگی قرار دارد که قلب سرزمین کامبوج را تشکیل می‌دهد. این دشت که سیل‌های پرشمار در طول تاریخ خاک آن را بسیار حاصلخیز کرده‌اند متراکم‌ترین بخش کامبوج از نظر جمعیت است و برنجکاری اصلی‌ترین فعالیت کشاورزی در آن را تشکیل می‌دهد. رودخانه مکونگ ، که جریان آن از لائوس در شمال به سوی ویتنام در جنوب شرقی است این منطقه را آبیاری می‌کند.

در مرکز این دشت و در شمال غرب کامبوج دریاچه «تونله ساپ» (به معنی دریاچه بزرگ ‘در زبان خمر) قرار دارد. در فصل خشک جریان آب از طریق رودخانه «تونله ساپ» به مکونگ می‌ریزد. در فصل مرطوب، به خاطر سطح بالای آب در مکونگ، جهت جریان این رود نیز تغییر کرده و آب به دریاچه جریان می‌یابد که در نتیجه آن مساحت دریاچه «تونله ساپ» سه برابر می‌شود. در فصول مرطوب این دریاچه از بزرگترین دریاچه‌های آب شیرین در جنوب شرقی آسیا است.

تقریباً ۷۵ درصد از کامبوج در ارتفاع کمتر از ۱۰۰ متر بالاتر از سطح دریا قرار گرفته‌است. در جنوب غربی کامبوج رشته‌کوه کراوانه واقع شده که بلندترین قله آن «کوه آئورال» با ۱۷۷۱ متر ارتفاع است. این رشته‌کوه دارای شاخه‌ای در امتداد ساحل تا مرز ویتنام است که کوهستان دامرئی (کوهستان فیل) نامیده می‌شود و قلل آن بین ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ متر ارتفاع دارند. مرزهای غربی کامبوج با تایلند از یک منطقه کوه و تپه‌ای تشکیل شده که بلندی کوه‌های آن تا حدود ۵۰۰ متر است. در مرز شمالی با تایلند کوه‌های پر فراز و نشیب «دونگرک» با قللی ۷۰۰ متری قرار دارد که پرستشگاه ویهیار پریاه نیز در همین رشته‌کوه واقع است.
تایلند و کامبوج بر سر موضوع مالکیت چند معبد بودایی در مرز دو کشور اختلاف مرزی دارند که به درگیری‌هایی نیز منجر شده‌است.

اقتصاد

اقتصاد کامبوج بر پایه گردشگری و تولید لباس می‌چرخد. به تازگی در آب‌های این کشور منابعی از گاز و نفت یافت شده‌است.

تولید ناخالص داخلی در این کشور ۷۹/۲۵ میلیارد دلار است. هفت میلیون نفر نیروی کار این کشور را تشکیل می‌دهند که ۷۵ درصد از آن‌ها در بخش کشاورزی مشغول به کار هستند. نرخ بیکاری در کامبوج ۲٫۵ درصد است. ۳۵ درصد از جمعیت این کشور زیر خط فقر زندگی می‌کنند. در سال ۲۰۰۷ نرخ تورم آن ۴٫۴ درصد بود.

فراورده‌های صادراتی این کشور شامل پوشاک، الوار، لاستیک، برنج، ماهی، تنباکو و کفش است که به کشورهای آمریکا (۵۳٫۳ درصد)، هنگ‌کنگ (۱۵٫۲ درصد)، آلمان (۶٫۶ درصد) و انگلیس (۴٫۳ درصد) صادر می‌شود. محصولات وارداتی این کشور شامل فراورده‌های نفتی، سیگار، طلا، مواد ساختمانی، ماشین‌آلات، وسایل نقلیه موتوری و محصولات دارویی است که از هنگ‌کنگ (۱۸٫۱ درصد) چین (۱۷٫۵ درصد)، تایلند (۱۳٫۹ درصد)، تایوان (۷/۱۲ درصد)، ویتنام (۹ درصد)، کره جنوبی (۴٫۹ درصد)، ژاپن (۴٫۳ درصد) و سنگاپور (۵٫۳ درصد) وارد می‌شود.

مذهب

شاخه هینه‌یانه (تراوادا) از بودیسم مذهب رسمی کشور کامبوج است و بیش از ۹۵ درصد از مردم این کشور پیرو این کیش هستند. سنت‌های بودایی هینه‌یانه در کامبوج ریشه‌دار و گسترده هستند و ۴۳۹۲ نیایشگاه بودایی در سراسر این کشور پراکنده‌است. چینی‌ها و ویتنامی‌های ساکن کامبوج پیرو شاخه مهایانه از بودیسم هستند. خمرهای سرخ در اواخر دهه ۱۹۷۰ مذهب و از جمله بوداگرایی را سرکوب می‌کردند اما بودیسم پس از پایان دوره آن‌ها دوباره با احیا و تقویت روبه‌رو شده‌است.

اسلام دین اکثریت در میان اقلیت‌های چام و مالای است و بیشتر آن‌ها سنی‌های شافعی هستند. تعداد مسلمانان کامبوج ۳۰۰ هزار نفر و تمرکز آن‌ها در استان کامپونگ چام است. در کامبوج ۲۰ هزار مسیحی کاتولیک زندگی می‌کنند که ۰٫۱۵ درصد از جمعیت کشور را تشکیل می‌دهند.

ویرانی‌هایی که در ۱۹۷۹، در کامبوج اتفاق افتاد، هزاران هزار مقیم این کشور را از سرزمین مادری خود دور کرد. در حدود صد و پنجاه هزار نفر به آمریکا مهاجرت کردند و مقیم آنجا شدند. در حدود یک سوم از این افراد در منطقه‌ای به نام لانگ بیچ واقع در کالیفرنیا، خانه‌هایی ساختند و در آنجا سکنا گزیدند؛ بنابراین، بیشترین تمرکز مهاجران کامبوجی در این منطقه است.

فرهنگ

فرهنگ کامبوج هم فرهنگ اکثریت قومی دشت پست مرکزی را شامل می‌شود و هم فرهنگ ۲۰ قبیله و قومیتی که در مناطق تپه‌ای و کوهستانی این کشور زندگی می‌کنند. نورودوم سیهانوک ، پادشاه پیشین کشور، این قومیت‌ها را «خمر لوئیو» نامید تا همبستگی میان دشت‌نشینان و کوه‌نشینان را تقویت کند.

سربندهای پارچه‌ای به نام کراما ازجمله پوشاک ویژه مردم کامبوج است. روش سلام دادن معروف به سامپیا که در آن کف دو دست برهم قرار داده می‌شود روش درود و احترام رایج در میان مردم کامبوج است. فرهنگ خمر در دوران امپراتوری خمر سبک‌های ویژه‌ای از رقص، معماری و پیکرتراشی را پدیدآورد که این فرهنگ با تمدن‌های همسایه در لائوس و تایلند دادوستدهای فرهنگی داشته‌است.
بون ام تیوک (جشنواره مسابقه قایق‌ها) که به‌طور سالانه برگزار می‌شود پربازدیدکننده‌ترین جشنواره ملی این کشور است.

در برخی سال‌ها به فراخور جشنواره سه‌روزه آب که بزرگترین کارناوال پنوم‌پن است، ۵ میلیون نفر از نواحی مختلف کامبوج به پایتخت می‌آیند. به هنگام این جشنواره در جزیره الماس که پلی آن را به پایتخت کامبوج وصل می‌کند، نمایشگاه‌های مختلف، رستوران و غرفه‌های متعدد برپا می‌شود و معمولاً زنان فروشنده اجناس در مدت این جشنواره به این جزیره می‌آیند.

اماکن دیدنی کامبوج

1. انگکور وات (پارک باستانی انگکور)

این شهر اولین معبد کامبوج است. معابد دوره انگکوری که از شهر Siem Reap قابل دسترسی هستند، از نظر مقیاس و شکوه ساخت بسیار بلندپروازانه هستند، به طوری که انگکور وات به عنوان یکی از مکان های باستانی جهان شناخته می شود.

این شهر که بین سال‌های 802 و 1432 پس از میلاد ساخته شد، بزرگ‌ترین شهر جهان در دوران قرون وسطی و نیروگاه عظیم پادشاهان خمر بود که تلاش می‌کردند از پیشینیان خود در زیبایی ساخت خود پیشی بگیرند. همانطور که خانه های چوبی شهر توسط جنگل های اطراف مورد تجاوز قرار گرفته و سپس از بین رفتند، آنچه امروز باقی مانده است، فقط آن معابد قدرتمند است.

معبد آنگکور وات، بزرگترین بنای مذهبی جهان، در مجموع تنها یک قطعه از این مکان است، و اگر می‌خواهید دامنه دستاوردهای معماری دوره انگکوری را درک کنید، مدار گسترده معابد سزاوار سه روز کاوش است.

با این حال، برای کسانی که زمان کوتاهی دارند، برجسته‌ترین نقطه بعد از آنگکور وات، معبد ریشه درختی تا پروهم (که برای اولین بار به عنوان لوکیشن مورد استفاده در فیلم Tomb Raider شهرت بین‌المللی پیدا کرد)، معبد بایون برای 216 چهره سنگ‌تراش شده‌اش است. ، انگکور تام و پره خان.

2. پنوم پن

پایتخت کامبوج، ضربان قلب دیوانه این ملت است. شهری پر از خیابان های پر هرج و مرج پر از موتورسیکلت ها و بوق های ماشین که در نگاه اول می توانند فرسوده شوند. پنوم پن که در دوران جنون خمرهای سرخ کاملاً متروک شده بود و به خشکی و زوال رها شده بود، به یکی از پویاترین شهرهای آسیای جنوب شرقی تبدیل شده است.

برای بازدیدکنندگان، این مکان جهانی‌ترین مقصد کامبوج است، با کافه‌ها و رستوران‌هایی که در بقیه کشور بی‌رقیب است. همچنین خانه پراکنده ای از مکان های تاریخی مهم است که به کشف تاریخ مدرن و باستانی کامبوج کمک می کند.

موزه ملی مجموعه‌ای از مجسمه‌های خمر را در خود جای داده است که تاریخ کشور را از دوران پیش از انگکوری تا عظمت خارق‌العاده خدایان پادشاهان انگکور دنبال می‌کند. کاخ سلطنتی نمونه‌های باشکوهی از هنر سنتی را ارائه می‌کند، در حالی که موزه توول اسلنگ و کشتارگاه‌های چوئونگ اک از وحشت و بی‌رحمی مردم این کشور تحت حکومت خمرهای سرخ متحمل می‌شوند.

3. سواحل سیهانوکویل

در استان کومپونگ سوم، سیهانوکویل داستانی از دو نیمه است، با یک منطقه مرکزی شلوغ اما بی‌رحم و منطقه ساحلی آن، محل استراحتگاه ساحلی پرجنب‌وجوش. سواحل اینجا بهترین مقصد کامبوج برای تعطیلات شنی و آفتابی هستند و بین گردشگران داخلی و خارجی محبوب هستند.

اینجا برای هر نوع ساحل‌گذری چیزی وجود دارد. ساحل سوخا و ساحل استقلال دارای هتل های لوکس هستند.

ساحل Brash Ochheuteal و منطقه Serendipity Beach محبوب ترین نوارهای شنی هستند و در سال های اخیر به عنوان یکی از مناطق مهمانی کوله گردی در جنوب شرقی آسیا ظاهر شده اند.

برای منظره‌ای بسیار آرام‌تر، درست در جنوب، ساحل اوترس قرار دارد، با کلبه‌های ساحلی که مستقیماً روی شن‌ها جمع شده‌اند، مجموعه‌ای از هتل‌های بوتیک درجه یک، و تعدادی رستوران رو به رشد.

4. راتاناکیری

اینجا دورافتاده کامبوج است و جاده‌های خاکی قرمز بی‌پایان منطقه که به روستاهای اقلیت‌های قومی منتهی می‌شود، لذت مسافران بی‌باک را به همراه دارد.

برای کسانی که ماجراجویی دارند، این استان یکی از بهترین مکان‌ها در کامبوج برای کوهنوردی است، از دیدن گیبون‌ها در منطقه حفاظت‌شده Veun Sai-Siem Pang، جایی که سفرهای شبانه شامل خوابیدن در بانوج و طلوع زود هنگام برای ردیابی گیبون‌های گونه‌های گاومیش است. پیاده‌روی در پارک ملی ویراچی، محل زندگی فیل‌ها، ببرها و خرس‌های خورشیدی.

گزینه های آرامش بخش تری نیز وجود دارد. آب زمرد دریاچه دهانه Yeak Lom درست خارج از شهر Ban Lung مکانی آرام برای شنا است، در حالی که آبشارهای Chaa Ong و Ka Tieng مسیرهای سرگرم کننده ای هستند که فرصت های بیشتری برای خیس شدن فراهم می کنند.

راتاناکیری برای مسافرانی که از خستگی معبد رنج می برند، مهلتی پر از طبیعت است.

5. Prasat Preah Vihear

معابد انگکور وات ممکن است تمام شکوه را به دست آورند، اما Prasat Preah Vihear برنده جایزه دراماتیک ترین مکان می شود. Prasat Preah Vihear که بر فراز کوه‌های دانگرک، در برزخی با مناظر سرگیجه‌آور در سراسر دشت‌های سیلابی کامبوج نشسته است، مجموعه معبدی به یاد ماندنی از آلاچیق‌های حکاکی‌شده پیچیده است که توسط مسیرهای طولانی به هم متصل شده‌اند و در اصل برای احترام به خدای شیوا ساخته شده‌اند.

این معبد در مقابل مرز تایلند قرار گرفته است و از لحاظ تاریخی محل مناقشه بین دو ملت بوده است که هر دو آن را متعلق به خود می دانند. دیوان بین المللی دادگستری در سال 2013 به نفع کامبوج رای داد که منجر به شعله ور شدن اختلافات مرزی بین سال های 2008 تا 2011 شد.

تنش ها در چند سال گذشته کاهش یافته است، به این معنی که این سایت میراث جهانی یونسکو اکنون می تواند نقش واقعی خود را در مسیر گردشگری بازیابد. دسترسی از Sra Em است، اگرچه بیشتر بازدیدکنندگان در یک سفر یک روزه از Siem Reap (200 کیلومتری جنوب) می آیند.

6. باتامبانگ

حومه مزارع برنج و دهکده های کوچک اطراف شهر شمال غربی باتامبانگ برخی از آرام ترین مناظر روستایی کامبوج را در خود جای داده است و این منطقه همچنین خانه ثروت های تاریخی فراوانی است. همه اینها خود شهر را به یک مقصد محبوب در سفرهای مسافرتی تبدیل کرده است.

برای طرفداران تاریخ، معابد پنوم سامپو ، پنوم موز ، و وات اک پنوم همگی در فاصله یک روزه قرار دارند، در حالی که معروف بامبو یک مسیر ریلی تک خطی که در آن “کالسکه های” ساخته شده از سکوی چوب و بامبو بین آنها حرکت می کنند. ساحل شرقی باتامبانگ و دهکده کوچک O Srav یکی از محبوب ترین فعالیت ها برای بازدیدکنندگان است.

خود باتامبانگ در مقایسه با هیاهوی پایتخت، شهری نسبتاً خواب‌آلود است، با یک منطقه مرکزی پر از ساختمان‌های استعماری. برای کسانی که هجوم پرتنش پنوم پن را بیش از حد تحمل می‌کنند، باتامبانگ یک شهر کاملاً قابل دسترس برای استفاده به عنوان پایگاه است.

7. کوه رانگ ساملوئم

درست در سواحل جنوبی کامبوج، جزایر پراکنده ای به زیبایی همتایان تایلندی خود در غرب، اما بسیار کمتر دیده می شود. در مقایسه با جزایر بسیار توسعه یافته Koh Samui و Phuket ، جزایر کامبوج تکه‌ای از شادی گرمسیری آرام هستند، جایی که خورشید و شن در مرکز قرار می‌گیرند و استراحتگاه‌های بزرگ هنوز جای خود را نشان نداده‌اند.

از میان همه جزایر، کو رونگ ساملوم یکی از زیباترین جزایر است، با خلیج ماسه‌ای و طولانی ساراسن، محل اقامت ده‌ها استراحتگاه کلبه‌های ساحلی است که استراحتی خوش‌آمد از جهان ارائه می‌کنند. اینجا واقعاً همه چیز مربوط به زمان بانوج است، اما فعالیت‌های غواصی زیادی برای افراد فعال وجود دارد.

از سیهانوکویل می توانید به این جزایر دسترسی داشته باشید.

8. کمپوت

شهر ساحلی آرام کامپوت دارای فضایی از دنیای قدیمی است. منطقه مرکزی جمع و جور، مملو از معماری مغازه‌دار بازمانده‌ای است که برخی از آنها با زحمت بازسازی شده‌اند. جذابیت کامپوت در فضای بسیار سرد آن نهفته است، و بسیاری از مسافران با تسلیم شدن به سرعت آسان آن، بیش از آنچه انتظار داشتند، در اینجا سرگردان می شوند.

اما برای افراد فعال تر، این پایگاه عالی برای کشف مناظر اطراف جنوب است. اقامتگاه تابستانی قدیمی فرانسه در ایستگاه بوکور هیل ، با کلیسای متروکه و پوسته خالی و وهم انگیز یک هتل قدیمی ، یک سفر یک روزه آسان از شهر است، مانند غارهای آهکی پنوم Chhnork و Phnom Sorsia، هر دو با معابد قدیمی.

9. Tonlé Sap Lake

Tonlé Sap مهم ترین آبراه کامبوج و بزرگترین دریاچه آب شیرین جنوب شرقی آسیا است. این دریاچه علاوه بر اینکه منبع مهم غذا و ابزاری حیاتی برای آبیاری کامبوج است، محل زندگی 170 روستای شناور است که برای امرار معاش به ماهیگیری وابسته اند و خانه هایی که مستقیماً روی آب ساخته شده اند.

خانه‌ها، مغازه‌ها، کلیساها، مدارس و معابد این روستاها بر روی پایه‌های شناور روستایی از بشکه‌های شلاق‌دار و بامبو ساخته شده‌اند و تمام حمل و نقل با قایق انجام می‌شود. آنها مکانی جذاب برای گذراندن یک روز به کاوش هستند.

یکی از جالب‌ترین روستاها، دهکده پراکنده Kompong Luong، در نزدیکی شهر Pursat در ساحل غربی Tonlé Sap است، اگرچه محبوب‌ترین روستا برای بازدید Chong Kneas در نزدیکی Siem Reap است.

10. کریتی

اگر برای تجربه کامل مکونگ اینجا هستید، به جای درستی آمده اید. کراتی که در امتداد سواحل بزرگ مکونگ گسترده شده است، به دلیل تورهای تماشای دلفین، به مقصد اصلی مسافران تبدیل شده است. دلفین های در حال انقراض ایراوادی بومی مکونگ هستند و اکنون اقدامات زیست محیطی برای کمک به کاهش تعداد آنها انجام شده است.

گردشگری نقش خوبی در تلاش برای محافظت از دلفین ها با ارائه اقتصاد جایگزین برای ماهیگیری ایفا کرده است. برای دیدن دلفین ها به کامپی، درست در شمال کراتی، جایی که تورهای قایق زیادی در دسترس است، بروید.

11. سامبور پری کوک

این مکان معبد پیش از انگکوری متعلق به اوایل قرن هفتم است، زمانی که پایتخت امپراتوری چنلا بالا بود. بیش از 100 معبد آجری اختصاص داده شده به خدایان مختلف هندو در جنگل اینجا قرار دارند که بسیاری از آنها توسط ریشه درختان ماموت نیمه بلعیده شده اند.

از نظر باستان شناسی، این سایت بسیار مهم است و برخی از قدیمی ترین ساختمان های باقی مانده در کامبوج را در خود جای داده است، اما لازم نیست برای درک زیبایی اثیری این سایت پوشیده از درخت، یک علاقه مند باستان شناسی باشید.

مهمترین معابد در این منطقه در Prasat Sambor، Prasat Tao و Prasat Yeay Peau یافت می شوند که همگی دارای کنده کاری های شفاف و قابل ملاحظه ای بر روی دیوارهای معبد خود و فضای اثیری فراوانی هستند که توسط تنه درختان پیچ خورده و انگورهای پیچ خورده ایجاد شده است. می توانید از Kompong Thom به Sambor Prei Kuk دسترسی پیدا کنید.

12. بانتای چمار

برای کاوش در معبد به سبک ایندیانا جونز، نمی‌توانید بانتی چمار را شکست دهید. این مجموعه معبد ماموت در جنگل‌های اطراف در شمال غربی کامبوج واقع شده است و فرصتی عالی برای کشف مکان‌های برجسته بدون شلوغی فراهم می‌کند.

این بنا توسط پادشاه انگکوری، جایاوارمان هفتم در قرن دوازدهم ساخته شده است و نقش برجسته های سنگی قابل توجه در امتداد دیوارهای آن از پیچیده ترین جزئیاتی است که در این کشور خواهید دید. به طور خاص، نقش برجسته های دیدنی که Avalokiteśvara را در دیوار جنوبی به تصویر می کشد و آرایه گیج کننده از صحنه های نبرد به تصویر کشیده شده بر روی دیوارهای شرقی نمونه های برجسته ای از هنر دوران انگکوری هستند.