تبریز

تبریز مرکز استان آذربایجان شرقی در شمال غربی ایران واقع شده و یکی از قدیمی ترین و مهم ترین شهرهای ایران است.

این دشت از سه جهت توسط کوه ها یا تپه های غلتان احاطه شده و در حاشیه غربی با دریاچه ارومیه همسایه است. بلندترین کوه در مجاورت تبریز، کوه سهند است که در 50 کیلومتری جنوب آن قرار دارد. در بین این دو تپه‌های پراکنده با ارتفاع متوسط ​​500-600 متر نسبت به دشت به نام یانیکس داغ (کوه‌های سوخته) وجود دارد.

شهر تبریز از شمال به مرند و اهر، از جنوب به مراغه و هشترود، از شرق به سراب و میانه و از غرب به دریاچه ارومیه امتداد دارد. ضلع شرقی این شهرستان با کوه های سرخاب و تا حدودی با کوه های رفیعیه و عقبه همسایه است.

ضلع غربی شهر در دشتی باز قرار دارد و از ویژگی های اصلی چشم انداز آن دریای خجست است که به آن «شاها» نیز می گویند. نامی که تا حدی به نام روستای کوچکی در منطقه به نام شاهی که در حومه شهر قرار دارد، وارد شده است. با وبلاگ گردشگری تشریفات پرواز همراه باشید.

تبریز دارای آثار تاریخی بسیاری است که نمایانگر گذار معماری ایران در طول تاریخ عمیق آن است. بیشتر محوطه های تاریخی حفظ شده تبریز متعلق به دوره ایلخانی، صفویه و قاجاریه است.

از جمله این مکان ها می توان به بازار بزرگ تبریز اشاره کرد که در فهرست میراث جهانی ثبت شده است. از اوایل دوران مدرن، تبریز در توسعه، حرکت و اقتصاد سه منطقه همجوار خود نقش اساسی داشت. یعنی قفقاز، آناتولی شرقی و ایران مرکزی. شهر در دوران معاصر نقشی حیاتی در تاریخ ایران داشت.

به عنوان نزدیکترین مرکز کشور به اروپا، بسیاری از جنبه های مدرنیزاسیون اولیه در ایران از تبریز آغاز شد. قبل از واگذاری اجباری سرزمین های قفقاز ایران به روسیه امپراتوری، در پی دو جنگ روس و ایران در نیمه اول قرن نوزدهم، تبریز در خط مقدم حکومت ایران بر سرزمین های قفقازی خود قرار داشت. تا سال 1925 این شهر محل اقامت سنتی ولیعهد قاجار بود.

تاریخ جغرافیایی

ادواردز در کتاب فرش ایرانی به شرح جغرافیا و موقعیت تبریز می پردازد: «تبریز مانند بسیاری از شهرهای مهم ایران در محل تلاقی چند راه است که کاروانسراها از آنجا عبور می کنند، اما اهمیت آن بیش از یک مرکز ارتباطی است که در آن وجود دارد. در قلب استان پهناور و حاصلخیز آذربایجان قرار دارد و نگهبان و حافظ یکی از دروازه های ایران است.

تاورنیه، کاوشگر فرانسوی در این باره می نویسد: «تبریز یکی از معروف ترین شهرهای آسیاست، زیرا یا نقش بسیار زیادی در تجارت و بازرگانی دارد. این شهر با عثمانی‌ها، عرب‌ها، گرجی‌ها، مغول‌ها، ایرانی‌ها، هندی‌ها و دولت مسکو و تاتارها روابط تجاری دائمی دارد و بازارهای آن سرپوشیده و پر از کالاهای مرغوب است.

مینورسکی در کتاب «تاریخ تبریز» می‌نویسد: «از آنجایی که قره‌داغ منطقه‌ای کوهستانی است و کوه بزرگ سهند فاصله بین تبریز و مراغه را اشغال می‌کند و تبریز تنها راه مناسب برای رسیدن به شرق (امتداد آستارا، اردبیل، تهران، قزوین) است. ، میانه و تبریز)، غرب (در امتداد ترابوزون، ارزروم، خوی و تبریز) و شمال (در امتداد تفلیس، ایروان، جلفا، مرند و تبریز). از آنجایی که دامنه کوه سهند گذرگاهی باریک به سواحل شرقی دریای ارومیه ایجاد می کرد، محموله های ارسالی بین شمال (آنسوی قفقاز، قراجه داغ) و جنوب (مراغه، کردستان) باید از تبریز عبور کنند.

با اطلاع از موقعیت جغرافیایی تبریز متذکر می شویم که این شهر شایستگی یک مرکز مهم اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی در شمال شرق ایران را دارد و از قرن ها پیش به عنوان یکی از مهم ترین شهرهای ایران به شمار می رفته است. مینورسکی در آن کتاب ادامه می دهد: «بنابراین تبریز به دلیل موقعیت جغرافیایی عالی، پایتخت استان پهناور و حاصلخیز آذربایجان است و یکی از پرجمعیت ترین شهرهایی است که بین استانبول و هند قرار دارد و هیچ شهری از نظر اهمیت به آن نمی رسد. به جز تفلیس، تهران، اصفهان و بغداد که شبیه تبریز هستند.

تبریز از نظر تاریخی به دلیل موقعیت استراتژیک خود در منطقه حساس ژئوپلیتیکی قرار داشته است.

اقلیم

تبریز دارای آب و هوای قاره ای مرطوب با فصول منظم (Köppen Dsa) است. میزان بارندگی سالانه حدود 320 میلی متر (13 اینچ) است که مقدار زیادی از آن در ماه های زمستان به صورت برف و در بهار و پاییز به صورت باران می بارد.

آب و هوا

ایران از نظر ژئو اقلیم شناسی به چهار حوزه عمده تقسیم می شود:

1. یک منطقه نیمه گرمسیری معتدل و مرطوب، طبقه بندی شده توسط پوشش گیاهی سرسبز و جنگل های متوسط ​​تا انبوه که بیشتر از سرزمین ایران در سواحل جنوبی دریای خزر تشکیل شده است.
2. منطقه ای کوهستانی و سرد که توسط رشته کوه های متعدد و سیستم دره های متناوب که در بخش غربی ایران عمدتاً در میان رشته کوه های زاگرس یافت می شود، اما نه محدود به آن، طبقه بندی می شود.
3. یک منطقه گرم نیمه خشک تا خشک که با دشت های وسیع و رشته کوه های پراکنده با دشت های حاصلخیزتر در مجاورت سیستم های رودخانه ای و حاوی گاه بیابان های شنی یا نمک مشخص می شود. این منطقه بیشتر از فلات داخلی ایران تشکیل شده است
4. منطقه ای گرم و مرطوب که بیشتر از سواحل جنوبی ایران در همسایگی خلیج فارس همراه با دشت خوزستان تشکیل شده است. تبریز در دسته دوم از مناطق آب و هوایی فوق الذکر یعنی منطقه کوهستانی و سردسیر ایران قرار دارد.

اماکن گردشگری تبریز

آنچه در تبریز باید دید

تبریز با تاریخی بسیار غنی، آثار تاریخی بسیاری را در خود جای داده است. متأسفانه بسیاری از آنها در تهاجمات و حملات مکرر نیروهای خارجی، بی توجهی دولت های حاکم و نیز بلایای طبیعی مانند زلزله و سیل از بین رفتند.

آنچه اکنون باقی مانده است، بیشتر به دوران ایلخانیان، صفویان و قاجارها باز می گردد. برخی از بناهای تاریخی شاهکارهای بی نظیر معماری هستند. میدان شهرداری مرکز شهر است که عمارت باشکوه شهرداری در جنوب غربی آن قرار دارد.

ایستگاه راه آهن (5 کیلومتری مرکز شهر) در حاشیه غربی شهر قرار دارد. رودخانه قوری چای از تبریز می گذرد و بیشتر مکان های دیدنی در جنوب این رودخانه و به تنهایی یا شمال خیابان امام خمینی است.

• ال گلی (شاه گلی سابق)

  ال گلی (شاه گلی سابق) پارکی عالی در اطراف یک حوض مصنوعی مربع شکل. در مرکز، یک سالن کوچک در یک جزیره است و میزبان یک رستوران است. برای خوردن چلوکباب یا نوشیدن چای در حین لذت بردن از طراوت پارک در تابستان بسیار خوب است.

• مسجد آبی
  

  مسجد آبی که در ابتدا در سال 1465 ساخته شد، این مسجد که زمانی قطعا عالی بود، اما در زلزله سال 1778 به شدت آسیب دید و تنها ورودی ایوان باقی ماند. در اوایل سال 1900 میلادی توسط وزارت فرهنگ ایران بازسازی شد. داخل مسجد با سرامیک آبی فوق‌العاده کاشی‌کاری شده است، متأسفانه بسیاری از قطعات در جریان زلزله مفقود شدند و به سادگی با نقاشی به جای کاشی جایگزین شدند – برخی از کاشی‌های اصلی را می‌توان در اطراف ورودی پیدا کرد.

• بازار تبریز
  

  بازار تبریز یکی از قدیمی ترین بازارهای خاورمیانه و بزرگترین بازار سرپوشیده جهان است. در جولای 2010 توسط یونسکو به عنوان میراث جهانی ثبت شد.

  تبریز از قدیم الایام محل تبادل فرهنگی بوده و مجموعه بازار تاریخی آن یکی از مهم ترین مراکز تجاری در جاده ابریشم است. این بنای دیدنی که در مرکز شهر تبریز ایران قرار دارد از چندین بازار فرعی مانند بازار امیر (فروشگاه طلا و جواهر)، مظفریه (بازار فرش)، بازار کفش و بسیاری دیگر برای انواع مختلف تشکیل شده است. کالاها

  پر رونق ترین زمان تبریز و بازار آن در قرن سیزدهم بود که این شهر به پایتختی پادشاهی صفوی تبدیل شد. این شهر در قرن شانزدهم موقعیت خود را به عنوان پایتخت از دست داد، اما بازار آن به عنوان یک مرکز تجاری و اقتصادی مهم بوده است. اگرچه امروزه مغازه ها و مراکز خرید مدرن متعددی ایجاد شده است، اما بازار تبریز همچنان قلب اقتصادی شهر و شمال غرب ایران باقی مانده است. شایان ذکر است که بازار تبریز یک مکان سیاسی مهم بوده است و می توان به اهمیت آن در انقلاب مشروطه ایران در قرن اخیر و انقلاب اسلامی در دوران معاصر اشاره کرد.

• موزه آذربایجان
  

  موزه آذربایجان شامل سه بخش اصلی است – بخش اول حاوی قدیمی ترین یافته های باستان شناسی از هزاره پنجم قبل از میلاد تا زمان سلسله ساسانی (212-656 پس از میلاد) است، بخش دوم حاوی بیشتر باستان شناسی اسلامی و سکه ها و مهرها است. بخش سوم شامل مجسمه های احد حسینی و مجموعه بزرگی از قفل ها است. تابلوهای انگلیسی خوبی برای تمامی نمایشگاه ها و مجسمه های باستان شناسی با تابلویی که تاریخ مجسمه سازان را به زبان های انگلیسی، فارسی و فرانسوی توضیح می دهد وجود دارد. می‌توانید کتاب‌هایی از جمله نسخه‌های انگلیسی کتاب راهنمای Lonely Planet برای ایران را در ورودی خریداری کنید.

• ارک علیشاه
  

  ارک علیشاه که به ارگ ​​تبریز نیز معروف است، بقایای قلعه ای است که در دوره ایلخانان ساخته شده است. در حال حاضر در مرکز شهر تبریز قرار داشت. مورخان بر این باورند که از آن به عنوان یک قلعه نظامی استفاده می شده است، اما روحانیون ادعا می کنند که این بنا در ابتدا به عنوان یک مسجد در روزهای اولیه استفاده می شد. پس از انقلاب بخش‌های زیادی از بنا توسط روحانیون تخریب شد تا مکان جدیدی برای نماز جمعه تبریز آماده شود. این سازه امروزه 28 متر ارتفاع دارد و همچنان به عنوان بخشی از فضای اقامه نماز جمعه مورد استفاده قرار می گیرد.

• خانه مشروطه
  

  مشروطه خانه‌ای است که داستان انقلاب مشروطیت ایران در اوایل قرن بیستم را به تصویر می‌کشد، تبریز محل بلند قیام بود. کاملاً مستند و به خوبی نگهداری شده است، اگرچه ترجمه های انگلیسی کمی در دسترس است. این عمارت در کنار بازار بزرگ تبریز، در خیابان مطهری قرار دارد و در سالهای منتهی به مشروطه و پس از آن، محل تجمع رهبران، فعالان و هواداران نهضت از جمله آنها بوده است. ستارخان، باقرخان، ثقة الاسلام و حاجی میرزا آقافرشی. بنای دو طبقه در سال 1868 توسط حاج ولی معمار تبریزی ساخته شد. اتاق ها و سالن های متعددی دارد. زیباترین قسمت های خانه نورگیر و راهرویی است که با شیشه ها و آینه های رنگارنگ تزئین شده است.

  در اطراف تبریز مکان های دیدنی متعددی نیز وجود دارد. منطقه کوهستانی آذربایجان جنوبی مناظر خیره کننده و سفرهای عالی را در میان قلعه ها، مسیرهای صخره ای و روستاهای دورافتاده ارائه می دهد.

• قلعه بابک
  

  قلعه بابک قلعه نفس گیر، تو در تو در یک قله صخره ای در ارتفاع 2700 متری. بابک ظاهراً یکی از آخرین قهرمانان زرتشتی بود که در 1400 سال پیش با تهاجم اسلام مبارزه کرد. 2 ساعت پیاده روی برای رسیدن به آنجا، اما قطعا ارزشش را دارد.

• کندوان
  

  کندوان روستای تروگلودیتی در فاصله 2 ساعت از تبریز. برای کشف زیبایی های عجیب و غریب مکان و زندگی روزمره یک روستای ایرانی، در میان گوسفند، الاغ، مرغ و گربه عالی است… زنان با چادرهای چاپی می توانند به بیرون بروند و بچه ها در اطراف هستند. ملاها بدیهی است که زحمت رفتن به آنجا را ندارند.

  اگر می خواهید از روستا بالا بروید، کفش پیاده روی مقاوم اجباری است. روستای کندوان که نمونه‌ای زنده از سازگاری انسان با محیط‌های طبیعی غیرعادی است، در 50 کیلومتری جنوب تبریز، اسکو، در دامنه شمالی دره‌ای در دامنه‌های کوه سهند قرار دارد.

  رودخانه ای که از قله های سهند سرچشمه می گیرد از میان دره می گذرد. در شمال این رودخانه تعدادی چشمه طبیعی وجود دارد که به گفته اهالی از آب آن به طور سنتی برای درمان سنگ کلیه استفاده می شده است. ساختار فیزیکی روستا مانند تصاویری از افسانه ها به نظر می رسد.

  مخروط های طبیعی که در یک منطقه وسیع پراکنده شده اند، به عنوان محل سکونت انسان بر روی صخره هایی عمل می کنند که به نظر می رسد خودشان کار مجسمه سازان خاصی بوده اند. جاده تبریز از میان این اثر هنری طبیعی می گذرد.

  با نزدیک‌تر شدن به خانه‌ها، بازدیدکننده متوجه می‌شود که خانواده‌های بزرگی در دو یا سه تا از این مخروط‌های توخالی به هم پیوسته با ویژگی‌هایی مانند دهانه‌های روی سطح آن‌ها که نقش پنجره‌های واقعی را بازی می‌کنند، زندگی می‌کنند. پایین ترین مخروط ها به عنوان اصطبل و مخروط های بالا به عنوان محل زندگی استفاده می شود.

  فضای داخلی خانه ها که معمولاً به یک نشیمن و یک اتاق خواب تقسیم می شوند، کم نور هستند. اما روستاییان به آن عادت کرده اند. راهروهای به هم پیوسته بسیار باریک هستند.

  از بیرون، خانه ها آنقدر شبیه به یکدیگر به نظر می رسند که ممکن است به راحتی در روستا گم شوید. مسیرها و پله های شیب دار از قطعات سنگ برای حیوانات و همچنین انسان ساخته شده است. همانطور که افسانه می گوید، اولین افرادی که در اینجا ساکن شدند، سربازانی بودند که نزدیک به 800 سال پیش در عملیات نظامی شرکت داشتند، که به طور اتفاقی مخروط ها را پیدا کردند و از آنها به عنوان استتار و محل اقامت موقت خود استفاده کردند. اما در بین باستان شناسان آن را مربوط به دوران پیش از اسلام می دانند.